കുഞ്ഞു കടലാസിലെ കുത്തിക്കുറിക്കലുകൾക്ക് തുടർച്ചയും വളർച്ചയുമുണ്ടാകണമെന്ന് ഓർമ്മിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് ഒരു ബ്ലോഗ് തുടങ്ങണമെന്ന് പ്രമോദ് നിർബ്ബന്ധിക്കുമ്പോൾ മറ്റുള്ളവരാൽ വായിക്കപ്പെടുന്നതിലെ സംതൃപ്തിയെകുറിച്ച് ഞാനത്ര ചിന്തിച്ചില്ല.
പകലൻ , പാവപ്പെട്ടവൻ എന്നിവരിൽ നിന്നു തുടങ്ങി സഹൃദയരായ വളരെ ചെറിയ ഒരു വായനാ കൂട്ടം ഞൻ എഴുതുന്നതിനു ചുറ്റുമുണ്ടായത് എന്നിൽ നിറച്ച ഊർജ്ജം ചെറുതായിരുന്നില്ല.
വളരെ കുറച്ച് പോസ്റ്റുകൾ.... വാക്കുകൾക്ക് ആഴമോ ശക്തിയോ വേണ്ടവിധമുണ്ടായിരുന്നെന്നോ തുടർച്ചകളിൽ കൂടുതൽ തെളിവാകപ്പെട്ടുവെന്നോ അഹങ്കരിക്കുന്നില്ല ഞാൻ.പക്ഷേ വായനയിൽ ആരും നിരാശപ്പെട്ടിരുന്നില്ലെന്ന് അവരെഴുതിയതിൽ നിന്നും വ്യക്തം
നാലു വർഷം മുൻപ് നിലച്ചു പോയ എന്റെ ബ്ലോഗിനെ കുറിച്ച് ആവേശത്തോടെ ഇങ്ങനെയെല്ലാം ഓർത്തു പോകുമ്പോൾ.....
സത്യത്തിൽ എന്താണു സംഭവിച്ചത്.. സർഗാത്മകത നിലച്ചു പോയോ...? ഇല്ലെന്നു പറയാൻ ഉൾക്കരുത്തുള്ള ഒന്ന് എഴുതാനുള്ള വെമ്പൽ മാത്രം മതിയോ ... ?
കുപ്പിയാൽ മനം പോറി ചോര പൊടിഞ്ഞും മൃദുമലരാൽ തലോടിയും അനുഭവങ്ങൾ.
അലകടലിന്റെ ഉൾക്കനത്തിൽ മനം തിങ്ങി ഓർമ്മകൾ.
ചിന്തകൾ ചെത്തി പരുവമായോ..? ചിന്തേരിൽ തിളക്കമായോ ?
എവിടെ കുറഞ്ഞു പോയി..?
അഗ്രിഗേറ്ററിൽ തപ്പിയാൽ ഒരു നല്ല വായന സാധ്യമാകണമെങ്കിൽ ഇപ്പോൾ കുറച്ച് കഷ്ടപ്പെടണം. മുൻപ്, വായിക്കാനുള്ളത് നിരന്തരം എഴുതി വെച്ചിരുന്നവർ ഇന്നു സജീവമാകുന്നത് ഫേസ് ബുക്കിലാണ്. മിക്ക വിഷയങ്ങളിലും അപ്പപ്പോൾ പ്രതികരിക്കയാൽ ചിലരൊക്കെ അവരുടെ ബ്ലോഗിനെ മറന്ന് ചെറുകുറിപ്പുകളിൽ ഒതുങ്ങുന്നു. പല സുഹൃത്തുക്കളും ഫേസ് ബുക്ക് വഴി ഉച്ചത്തിൽ ( ഞാൻ നിശ്ശബ്ദനായും) തീരുമാനങ്ങളെടുത്തു, ഇനി ബ്ലോഗാൻ തുടങ്ങാമെന്ന്.. പലരുമില്ല... ഞാനുമില്ല.
ബ്ലോഗു വഴി തന്നെ ഞാനൊരു വീരവാദത്തിനു തയ്യാറാവുകയാണ്. എന്റെ ബൂലോകയാത്രയുടെ പുനരാരംഭം.. ഏതെല്ലാം ഇടവഴികളിൽ നിന്നും ആരെല്ലാം കൂടെ വരുമെന്നറിയില്ല. ഞാൻ ഉറപ്പിച്ചു തന്നെയാണ്. ഒപ്പം ബൂലോക സുഹൃത്തുക്കളെ കുറിച്ചുള്ള പ്രതീക്ഷകളും.....
Thursday, March 21, 2013
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
1 comment:
എന്തായാലും പെട്ടെന്നു വരൂ.
ഇവിടെ ആളുകള് പോരാ..
ഈ ഫെയ്സ്ബുക്കിനെക്കൊണ്ട് തോറ്റു.
പെട്ടെന്നാവട്ടെ.
ആദ്യം തന്നെ വേര്ഡ് വെരിഫിക്കേഷന് എടുത്ത് മാറ്റിയാട്ടെ.
Post a Comment